Mijn tuin en ik stonden in juni 2025 in de Groei & Bloei. De reportage ging over kleine tuinen en had de toepasselijke titel ‘Altijd plaats voor eentje meer’. Zeer vereerd en superleuk. In het interview vertelde ik Katja dat er regelmatig iets verandert in de tuin en verrassend…de tuin zoals hij er nu bij staat lijkt niet geheel meer op de tuin op de foto’s die vorig jaar zijn gemaakt.

Allereerst heb ik vorig najaar de hoge tafel die rechtsachter stond weggehaald en daar geprobeerd een soort van (inheemse) haag te creëren met haagbeuk (Carpinus betulus), Gelderse roos (Viburnum opulus), sleedoorn (Prunus spinosa), sporkehout (Frangula alnus) en een krentenboom (Amelanchier lamarckii). Voor de haag staat een mooie grote varen en elfenbloem. Van de overbuurvrouw kreeg ik een grote steen/rots en met een grote waterschaal op pootjes en inheems spul eronder is dit een heerlijk weelderig hoekje geworden.

De vlierbes die voor de laurierkers staat heb ik ietwat ingetoomd, zodat er meer licht bij de planten eronder en erachter kan komen. Voor de vlierbes verscheen op miraculeuze wijze een stenen waterbak (toffe kringloopvondst) en de border is aangevuld met o.a. oranje havikskruid en Saruma Henryi, een schaduwplant met grijzig blad die van april tot september zachtgele bloemen geeft.

Soms kan het handig zijn om, wanneer je nog niet weet of je de plant a) daar wel goed vindt staan en b) de plant het daar wel naar zijn/haar zin heeft, een plant in pot op de gewenste plek te zetten. Mocht iedereen daar na verloop van tijd blij van worden dan kun je plant alsnog in de volle grond zetten. Ik heb echter ook planten die gewoon in pot in de borders blijven staan. Soms omdat ze andere condities wensen dan de kleigrond in mijn tuin en soms omdat het zo gewoon heel leuk staat. Momenteel staat de Paeonia delavayi in pot achter de trog (de Agastache Purple Haze liet helaas het tweede jaar verstek gaan) en ik denk dat ik ‘m daar in het najaar definitief ga planten.

De kruipcampanula bloeide in juni als een malle en zorgde voor veel aanloop van allerlei soorten bijen. De hommels waren al goed vertegenwoordigd, maar nu zag ik ook de grote klokjesbij (yes!), tweekleurige zandbijen, behangersbijen (die dit jaar het blad van het sporkehout prefereerden boven rozenbladeren), (geur)groefbijen, honing- en andoornbijen. Ik was dan ook regelmatig met mijn kop koffie voor de bloeiende campanula te vinden en aan het genieten van al dat moois wat voorbij zoemde.

‘Last’ but not least trok ik eindelijk de stoute schoenen aan en kieperde ik enkele zakken met houtsnippers over mijn looppaadje. Ik twijfelde al een tijdje, maar het gras kwam op sommige plekken gewoon niet mooi op en nu denk ik ‘waarom heb ik dat niet eerder gedaan’. Het geeft een beetje bosachtig gevoel en omdat de grond er onder vochtiger blijft zie ik dat planten die langs de rand staan daar in de soms zeer droge periode profijt van hebben. Win-win dus. Geniet je mee…

credit

foto’s: Sandra | Garden Bliss