Hoe fijn is het om al heel vroeg in het voorjaar, soms zelfs einde winter al toefjes kleur in de tuin te zien en te weten dat het ‘echte’ tuinseizoen er aan komt. Je wordt er niet alleen zelf heel blij van, ook de bijen, hommels en andere insecten die net uit hun winterslaap komen of even tussendoor willen snacken zullen je zeer dankbaar zijn wanneer je voorjaarsbollen in de tuin plant.

Net als alle planten in de tuin kies ik alleen nog voor biologisch. De voorjaarsbollen koop ik dan ook bij mijn favoriete plantencentrum, Nijssen Tuin & Bulbs in Heemstede. Dit jaar stonden als eerste de de Iris reticulata harmony in het diepste blauw en de Fritillaria Raddeana met zacht-gele bloemen op hoge stelen in bloei. Rap gevolgd door de sneeuwklokjes, die ik dit jaar voor het eerst had geplant (in pot en volle grond). Wat een heerlijke voorjaarsbodes!

Hierna volgde de Crocus Cream Beauty en de (bos)hyacinten in wit en (violet)blauw.  In de tuin staan zowel Spaanse hyacinten (Hyacinthoides hispanica) als wilde en/of boshyacinten (Hyacinthoides non-scripta). Laatstgenoemde is een kruising tussen de Spaanse hyacint en de Engelse Blue Bell. Het verschil tussen beide soorten is dat de Spaanse variant een breder blad heeft en niet geurt, de wilde/boshyacint heeft bloemen aan één zijde van de steel en een knikkend hoofdje.

Dit jaar was de Narcissus Polar Hunter mijn absolute favoriet. Zacht van kleur met een heel lange en rijke bloei. Deze narcis doet het prima zowel in de zon als in halfschaduw. Ook de late Maureen tulpen hebben door hun lichte kleur voor mooi contrast tegen het frisse groen van de opkomende planten gezorgd.

De Fritillaria persica heeft dit jaar helaas geen bloemen gegeven. Niet in pot en niet in de volle grond. Geen idee wat de reden hiervan is, maar ik laat de bollen in de grond gewoon staan en die uit pot plant ik straks achter in de tuin en fingers crossed dat ze het volgend jaar wel willen doen.

Op het terras stond een mand gevuld met witte en gele tulpen. De witte tulp (Cardinal Mindszenty) is mij iets te gevuld, maar de gele Tulipa theeroos zijn blijvertjes. Ook de Narcissus White Plume en Dainty Miss die ik er her en der in potten tussen gefrummeld had gaan op het wensenlijstje voor volgend jaar.

Grootste verrassing waren de laatbloeiende Tulipa batalinii Bright Gem. De middelgrote bloemen hebben een werkelijk prachtige heldere kleur en zorgden met de Tulipa Copper Image die in de tuin iets eerder bloeide voor welkome ‘pops of colour’.

Als allerlaatste van de voorjaarsbollen kwamen de scilla’s in bloei. Het ijzige blauw van de letardierei is werkelijk prachtig. Ik kijk reikhalzend uit naar de bloemen van de Scilla Blue Arrow, maar die neemt zijn tijd. Ik werd ook ietwat nerveus van de foto’s van tuinen vol bloeiende alliums, maar de mijne, de Purple Mystery, bloeit in juni/juli, dus voor deze mooierds moet ik (en de hommels en bijen) nog even geduld hebben.

Geniet mee van de foto’s van het voorjaarsgeluk en mocht je nu denken, hé San, het is zomer, waarom nu een blog over voorjaarsbollen. Nou, vanaf juli (ja, nu dus!) kun je je weer te buiten gaan aan het bestellen van bollen, daarom… :)

 

 

credit

foto’s: Sandra | Garden Bliss

 

 

Iets wat ik ook niet wist, waar ik vorig jaar achter kwam en eigenlijk heel logisch is, is dat de maanden oktober en november ideaal zijn om nieuwe planten in de tuin te zetten en goed te laten wortelen. Ik was sowieso al niet van de instant happiness planten, doe mij maar de verse nieuwe scheuten of, nog leuker, de planten uit de “almost dead department” zoals Steve Fletcher van The Repairshop dat zo mooi bij Gardeners’ World wist te zeggen. Dankbare exemplaren die met een beetje liefde uitgroeien tot mooie, frisgroene en rijkbloeiende planten.

Toen ik hier ruim 20 jaar geleden kwam wonen, was het niet toegestaan aan het einde van de tuin een schutting te plaatsen (een dingetje van de architect), een groene heg daarentegen mocht wel. Inmiddels mag je wel een schutting neerzetten, maar ik heb twee poezels die nu over de halfhoge tuinafscheiding de tuin uit en in springen en ik vrees een ingesloten gevoel. Meer privacy vind ik wel fijn, dus heb ik nu om de enorme laurierkers (bloeit vroeg, dus blije hommels en bijen plus een fijne plek voor de vogeltjes en in het najaar eten de spreeuwen de bessen op) die er vanaf het begin staat een soort van groene inheemse haag bedacht.

Ik wilde de boerenjasmijn die linksachter staat splitsen en op twee verschillende plekken in de haag terugplaatsen, maar na het debacle van het verplaatsen van de spierstruik heb ik dat idee laten varen. De boerenjasmijn staat dus nog waar die stond en ik heb daarnaast een olijfwilg (Elaeagnus ebbingei) geplant. Deze is van oorsprong niet inheems, maar inmiddels volledig ingeburgerd. Bladhoudend, winterhard, kan in de schaduw en bloeit in oktober/november.

Schuin voor de olijfwilg staat nu een groene/gewone beuk (Fagus sylvatica – inheems). In een soort zigzag voor deze haag plaatste ik nog een struikkamperfoelie (Lonicera nitida Maigrun – volgens mij niet inheems/groenblijvend en kan goed in de schaduw), een hazelaar (Corylus – inheems) en een vuilboom/sporkehout (Rhamnus frangula – inheems). Laatstgenoemde heeft een rare naam, maar bloeit, onopvallend, bijna vijf maanden achter elkaar en is hierdoor van groot belang voor allerlei insecten. Ik kocht de wortelstokken bij Sprinklr (biologisch) en zette ze na ontvangst gelijk in de grond. Heb je geduld en geen groot budget dan is bij het aanplanten van een haag wortelstokken/wortelgoed een goed alternatief voor planten in pot of met kluit.

Rechts van de grote laurierkers staan nu twee groene/gewone beuken, die verdraaide spierstruik en een kleinere laurierkers. Ik verplaatste de laatste twee een meter naar achter en creëerde zo een nieuwe border (yes, meer plek voor planten…whoohoo..). In een soort zelfde zigzag plaatste ik hiervoor een struikkamperfoelie (vroegbloeier), hazelaar, vuilboom en hondsroos (Rosa canina – inheems). De roos bloeit in juni/juli, heeft lange uitlopers die je dan weer mooi door de haag kunt weven en geeft, wanneer je de bloemen niet afknipt, in de herfst prachtige rozenbottels.

De vlierbes (Sambucus nigra Korsor – niet inheems) die ik twee jaar geleden plantte begint al aardig uit te lopen. Ik heb daar nu een paar stekken van genomen en hoop die te zijner tijd ook in de haag te planten.

Sinds ik de “haag” heb aangeplant zie ik dat de mussen en mezen er al dankbaar gebruik van maken, in de struiken zitten te tutten en speuren naar spinnetjes en andere insecten om op te peuzelen. Heel benieuwd wat de haag volgend jaar voor tuinplezier gaat brengen!

Wordt volgend (voor)jaar vervolgd…

 

 

credit

foto’s: Sandra | Garden Bliss